Bleak House

Hola.

Ne zamandır bir dizi tanıtım yazısı yazmak aklımdaydı. Bilgisayarın başına bu yazıyı yazmak için oturmamış olmama rağmen, madem oturdum ve buradayım, ben de düşündüm ki neden yazmayayım.

The Bleak House: ikinciye döndüğüm çok sevgili İngiliz dizisi. İngiliz dizileri, benim için Amerikan dizilerinden hep bir tık daha önde, Suits müstesna. Bunun tabiiki de yapmakta olduğum meslekle bir alakası yok. Suits hep müstesna kalacak.

Bleak House, sadece tek bir sezondan oluşan ve bittiğinde bu denli çabuk bittiği için sizi hüzünlendirmesi muhtemel olan bir mini dizi. Yazıda spoiler vermek istemiyorum, o yüzden yüzeysel bahsetmeye çalışacağım. Ben de bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine izledim.

Bleak House, yani kasvetli ev. Charles Dickens’in aynı isme sahip roman uyarlaması. Diziyi bitirince kitabını da edinme isteği hasıl olmadı değil. Fakat hangisi daha fazla tatmin eder, hangisini önce okumak/izlemek lazım, bilemiyorum.

Dizi bir miras davasını konu ediniyor. Bir sezondan oluştuğunu söyledik, toplam 15 bölüm. Her bölüm 30'ar dakika, birinci bölüm biraz daha uzun. Mr. John Jarndyce (bunu İngiliz aksanıyla beş dakikada bir duyunca mest oluyorsunuz) çok büyük bir mirasa sahiptir vefakat o öldükten sonra mirasın nasıl taksim edileceği konusu bir sorun haline gelmiştir. Zira ortada birden fazla vasiyetname vardır, hiçbirisi net değildir. Bu dava yıllardır süregelmiştir, halk arasında ve mahkemedeki en popüler dava olmasıyla da ünlenmiştir.

Dizideki karakterlerden kısaca bahsedecek olursam; Esther Summerson, dizide bakıcılık rolünü üstlenen, ama aslında bundan çok daha fazlası olan ve olayların genel itibariyle etrafında şekillendiği bir kadın. Ada Claire ve Richard Carstone, mirasta pay sahibi olan yaşça biraz genç iki kuzen. Esther, Ada’ya refakat için getiriliyor aslında. Bakıcıdan kastım o idi. Dizinin geçtiği asıl yer ‘bleak house’ dedikleri kasvetli ev. Ama evin kasvetli bir tarafı kalmamış, thanks to Mr John Jarndayce.

Mirasta pay sahibi olan fakat seneler önce bu payından vazgeçmiş bulunan, aynı zamanda muris ile aynı ismi taşıyan Mr John Jarndayce, Ada ve Richard’e vasi olma görevi üstleniyor ve Esther’ın da onlara katılmasıyla hepsi kasvetli evde yaşamlarını sürdürmeye başlıyorlar. 

Dizi boyunca Mr John Jarndayce’in beyefendiliğine, karşılıksız sevgisine ve yaptığı olağanüstü fedakarlıklara şahit olacaksınız. Ayrıca dizide Sir Leister Deadlock ve Lady Deadlock isimli ve oldukça kilit rolde olan bir çift de var ve her nasılsa Bleak House’takilerle bir bağlantı içindeler.

Gizemli katip Mr. Nemo... Cevval avukat Mr Tulkinghorn.. Ve benim favori karakterim doktor Mr Allan Woodcourt... Esasen doktor, yan karakteri canlandırıyor fakat o kadar merhametli ve farklı bir insan ki, diziye katıldığı ilk dakikadan itibaren gönüllerde taht kuruyor.

Daha pek çok karakter var, ama zaten isimler unutuluyor. Bunlar en çok vurgu yapmak istediklerim.

Bleak House, esas itibariyle çözülemeyen bir miras davasını konu almakla birlikte, bununla bağlantılı olarak birkaç sır da açığa çıkıyor. Merak hissinizi sürekli uyanık tutmayı başarabilen nadide eserlerden.

Ve aşk... dizinin bütününe yayılmış müthiş bir aşk hikayesi var. Eski zamanlarda aşk bile çok naif yaşanıyormuş diyebileceğiniz türden. Ayrıca böylesine iç içe geçmiş hisler kanaatimce daha iyi şekilde işlenemezdi ve bir aşk öyküsünün bu kadar güzel bir finali yapılamazdı.

Dizi eski zamanların İngiltere'sini anlattığı için, benim bu tarz yapımları çok sevmemle de ilgisi olabilir tabii, tiplemeler çok hoş. Bir kere her şeyden  önce üslup ve konuşmada seçilen sözcükler çok zarif. “yes my lady, no my lady” en çok duyacağınız ikili. Benim dikkatimi çeken bir başka replik ise, akıl sağlığından dizi boyunca şüphe duyacağınız Miss Flite'in “We shall all have the judgement on the day of judgement” oldu.

Onun haricinde, avukatların toplumdaki konumları-duruşları, mahkemede söz alma şekilleri, toplumsal sınıf farkının bu kadar bariz oluşu ilk etapta gözlemlenebilecek hususlar. Bir de dilekçeler elle çoğaltılıyor. Mesela mahkemeden bir ara karar çıktı, tarafların bu kararı alması lazım. Fotokopi makinesi yok tabii o zamanlar. Kopya edilecek belgeleri el ile çoğaltan ve bunu meslek haline getirmiş insanlar var. Kullandıkları kalem mürekkepli kalem, kağıtlar da normal kağıtlardan farklı olunca ortaya çok hoş el yazması kopyalar çıkıyor.

Bir an günümüzle kıyasladım zihnimde. Bilirkişiden bir rapor geliyor, 15 sayfa. Siz onu mürekkepli kalemle tek tek kopya ediyorsunuz ve sonra onun üzerinde cümlelerin altını hunharca çizmek suretiyle çalışmanız gerekiyor. Oh dear!

Son olarak, ikame daha farklı diziler de önerebilecek olmama karşın, Bleak House'un son zamanlarda izlediğim en iyi dizi olduğunu söyleyebilirim. Zihnimi çok yormasın, sakin ilerlesin ama aynı zamanda merakımı da hep diri tutsun diyorsanız, en azından ilk bölüme bir bakın derim.