Skip to main content

Almost 2022

 


2 mins read

Another year is coming to an end. There are literally 14 days left and I am so not ready for that. This year has been a roller coaster on so many levels. I don’t know even where to begin.

New year's resolutions? Well, the ones that I made four years ago are still waiting for me to take care of them. So, probably no. Because life does not work that way. I already have lived so many unexpected things this year. It is not going to be according to my resolutions anyway. 

Avicii says, ‘he said one day you will leave this world behind, so live a life you will remember.’* But isn’t all lives worth remembering? I remember everything I have come across in this life. Not all of them were thrilling or necessarily pleasant. But still, all of them were memorable.  So, the concept of living a full of life is overrated. Life is already full of something. We just have to be there- physically and more importantly emotionally.

Last year I spent my last week of the year watching all the cheesy Christmas movies alone in my humble flat- thanks to the pandemic. And because I was living on the ground floor, I only heard the fireworks when it's the new year. This year, I am living on the top floor with my roommate. And moreover, I am going to spend the new year on the London streets with my best friends. That is life.

Is there anything in particular that I'm looking forward to this year? Nothing, to be honest. Of course, I have some goals on a personal and academic level, like I do every year. But, as long as I am alive, I'm going to make them happen anyway (sooner or later). That is not something I am really concerned about. It is a little sad that since I have almost everything in my life, there are very few things that excite me now. That is the downside of accomplishing most of your dreams. But that is also, life.

The highlights of this year have been starting to cycle, learning to meditate, and moving into a wonderful flat. In addition, I believe I am growing to be more accepting of myself. Even though these are just baby steps, I am enjoying the process. Also, I couldn’t be prouder. Yeah, that pretty much sums it up. I am going to learn to say this out loud more this year.  

Happy new year, folks. 

* https://www.youtube.com/watch?v=UtF6Jej8yb4&ab_channel=AviciiOfficialVEVO



Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

YLSY Sürecim

Üniversite üçüncü sınıf. Aziz hoca bir dersimizde “Türkiye'de akademisyen olabilmenin yolları”nı anlatıyor. O zaman bunun için 3 yol var: ÖYP, cari alımlar ve MEB bursu. O gün MEB bursunu duyunca çok heyecanlandığımı hatırlıyorum. Anneme anlatıyorum hemen, 6 sene çok fazla diyor; babam, Türkiye'de bir iş sahibi olmamı söylüyor. Benim için hiç kolay bir ikna süreci olmuyor. Kendimi ifade etme çabalarım hala gözümün önünden gitmiyor.  Bir sene sonra ÖYP kaldırılıyor. Yıkılıyorum. Sonra mezun oluyorum. Sonra 2016 yılında ilk kez YLSY tercih kılavuzu yayınlanıyor. İçinde özel hukuk yok. Benim hukuku sevme nedenim olan özel hukuk yok. Başvurmuyorum. Ama gerçekten çok üzülüyorum. Aradan birkaç ay geçiyor. Yıldırım Beyazıt Üniversitesi'ne yüksek lisansa kabul ediliyorum. Ve YLSY'yi tamamen unutuyorum. Çok güzel bir yüksek lisans dönemi... Hocalarımı çok seviyorum. Okulumu çok seviyorum. Beni gerçekten tatmin ediyor. Sonra staj başlatıyorum. Yüksek lisans ve stajı aynı...
14 comments
Read more

Ph(inishe)D

  Today marks an important milestone in my life. I just submitted my PhD thesis, and it felt extremely awkward. After I pulled myself together, I visited this bench above, my sad place in Southampton. I have come here so many times. When I get upset, frustrated, or disappointed, I come here to cry, to think, to talk to myself out loud. And today, the reason I came here after my thesis submission was to let go of the things that made me miserable for the last four years. Over the past years, I got upset over so many different things. I got upset over my PhD thesis, over and over again. I got upset over presentations, progression review deadlines, writing, not writing, not being able to read, not being able to understand what I read due to language barriers... I got upset over the wrong people, and then over people who were even more wrong. Countless things. This bench has witnessed my sorrow and stayed still for me while I burst into tears each and every time. And now, since I...
2 comments
Read more

Yeni Mezun Bir Hukukçuyu Neler Bekliyor- Part 1

Merhaba, İlk olarak çok uzun zamandır yazı yazmadığımı belirtmeliyim. En son yazıyı kasımda yazmışım. Kasımdan bu yana geçen 8 ay boyunca çeşitli yoğunluklarım olduğundan ve bir süre sonra da araya zaman girdiği için bloga yazmak zorlaştığından ötürü yazı yazamadım. Fakat bir arkadaşımın yeni mezun bir hukukuçuya neler tavsiye edebileceğimi anlatan bir yazı kaleme almamı ricası üzerine kendimi bilgisayarın başında buldum. Umarım bu yazıyla blogun tozunu kaldırmış olurum. Öncelikle internetteki herhangi bir yerden copy-paste yapmayacağımı söylemeliyim. Bu yazdıklarım tamamen benim büyüklerimden öğrendiğim ve yaşayarak tecrübe ettiğim şeyler. Ben halihazırda avukatlık stajımın sonuna geldim ve yüksek lisansta da tez aşamasına gelmiş bulunuyorum. Kendimden yola çıkarak da anlatacağım bazı şeyleri. Keyifli okumalar. TATİL Bu yeni mezun olmuş herkese verebileceğim ilk ve en büyük tavsiyedir. Ben mezun olur olmaz, geçiçi diplomalarımız çıkınca koşa koşa baroda staj başvur...
Post a Comment
Read more