Beklediğimiz Hayatlar

  Bazen hayatta hoşumuza gitmeyen durumlarla karşılaşırız. Ya olmak istediğimiz kişi değilizdir, ya bu hayatta olmak istediğimiz  yerde olamamışızdır. Veya bu ikisini de gerçekleştirebilmişizdir ama mutlu değilizdir. Yani her ne şekilde olursa olsun, hayalimizdeki mükemmel hayat portesinden hep bir şeyler eksiktir gerçek yaşantımızda.

  Doğru işte çalışamamışızdır, doğru kişiyle tanışamamışızdır veyahut biz kendimiz doğru düzgün bir kişi olamamışızdır. Bunların hepsi her zaman ihtimaller dahilinde. Öyle ya da böyle, bu hayatta istediğimiz çizgiyi yakalayamadık. Kendimizle veya yaşantımızla ilgili bir şeyler eksik kaldı. Bu durumda istediklerine ulaşamamış insan psikolojisinden hiç kurtulamayacak mıyız?

  Geçenlerde izlediğim bir talk showda konuşmacı kadın, bu hayatta biriyle evlenmeden önce kendinizle evlenin diyordu. Yani hastalıkta ve sağlıkta, zenginlikte ve fakirlikte, her hal ve koşulda kendinizin yanında olacağınıza, kendinizi seveceğinize ve destekleyeceğinize dair kendinize söz verin ve ondan sonra başkasıyla evlenin demek istiyordu. Bunu ilk izlediğimde kadının tüm bunları sadece mutlu bir evlilik yapmak için söylediğini düşünmüştüm.  Ama sonra anladım ki bunları insanın hayatın her anında umutsuzluğa düştüğünde yarı yolda kalmamak için yapması gerekiyormuş.

   Kendisinin şartlar ne kadar kötü olursa olsun yanında olacağına ve arzu edilen hayata ulaşmaktan ne kadar uzak olursa olsun kendisini seveceğine söz vermeli ki insan, işler ters gitmeye başladığında kendinden ümidi kesmeyip yola devam edebilsin.

  İkinci olarak da okuduğum bir kitapta geçen bir dörtlükten bahsetmek istiyorum. Kendimi aşılamayacağını düşündüğüm bir problemin içinde bulduğumda hep bu dörtlüğü aklıma getiririm ve iyi hissettirdiğini düşünüyorum.

  “  Güneşin altındaki her hastalığın

     Ya vardır çaresi ya yoktur

     Eğer varsa aramalı

     Eğer yoksa unutmalı  “

  Kitap çeviri bir kitap olduğu için pek şiirmiş gibi durmuyor ve anlamı biraz havada kalıyor ama verdiği mesaj ortada. Çaresiz durumlarda bir çözüm yolu bulunamıyorsa, onun üstüne gidip hayatı zehir etmektense  yola devam etmek gerekir.

  Hayat bize istediğimizi vermemiş olabilir. Umduğumuz gibi bir yaşam sürememiş olabiliriz. Bize rahatsızlık veren ama bir çözümü de olmayan pek çok özelliğe sahip olabiliriz. Tüm her şeye sahip olup da yine de aradığımız huzuru bulamamış da olabiliriz. Bu durumda yapılacak tek şey, her saniyeyi sahip olduğumuz hayata küfredip yaşamın geri kalanını zehir etmek değil, kendimizi olduğumuz gibi kabul edip, hayatımızı sahip olduğumuz tüm zerrelerine kadar sevmek ve yaşamaya devam etmektir.

  Son olarak sosyal medyada paylaşımlarını sevdiğim fenomenlerden birinin yazdığı bir yazıyı aynen alıntılayıp yazımı noktalıyorum.

“ Ben burnumun yamukluğuyla, gözümün şişliğiyle, yaptığım saçmalıklarla, yaşadığım tüm mutsuzluklarla mutlu olmayı öğrendim. Siz de öyle yapsanıza. Sanki yarın hep daha iyisi olacakmış, yarın tam bir Beyonce  gibi uyanacakmış gibi yaşasanıza. Belki o zaman her gün yaşlanmak yerine gençleşirsiniz. Ben deniyorum. İyi geceler.  ”