Balli sut

Biraz soguk aldigi zaman dunyasi basina yikilanlardan misiniz yoksa normal mi? Cumlenin gidisatindan da anlayabileceginiz uzere ben birinci gruptayim. Grip olmak her zaman beni ortalamanin ustunde rahatsiz etmistir. Birkac gunlugune de olsa yataga bagimli olmak, eski gucumun, kuvvetimin ve istahimin kalmamasi ve islerimin takibini bir sureligine de olsa kaybetmek beni ziyadesiyle uzer ve mutsuz eder. Normal karsilayamiyorum asla bu durumu. Mevsimin sonbahardan kisa donmesi, koronanin ucuncu yilini doldurmak uzere olmasi ve her gun onlarca insanla maskesiz temas ediyor olusum bile normal karsilamama musaade etmiyor. Ne zaman hasta olsam ‘Nasil yani?’ oluyorum. Bu gordugum halis mi Allahim, benim simdi burnum mu akmaya basladi? Bu kis kac kere hasta oldum, sayamadim. Covid bile gecirdim, ki bu kadar uzun sure kacmayi basardigim icin cok buyuk bir saskinliga ugramasam da insan yine de ‘flow test’te ikinci cizgiyi ustune konduramiyor.

Tanidigim neredeyse herkes bu gunlerde hasta. Sokakta gordugum insanlar dahi burnunu cekiyor durmadan. Ama bana hala benim hasta olma durumum kabul edilemez geliyor. Kendime fevkalade iyi bakabilecek durumdayim. Zaten hastayken annem hariç kimsenin benimle ilgilenmesini de istemem. Fakat biliyorum, annemin kucuk kizi oldugum gunler artik hayaline bile dokunamayacagim kadar uzakta.

Vucudum dinlensin diye yataga erken giriyorum ama uyku tutmuyor bir turlu. Aklim hala atmam gereken emaillerde. Iskolik olmak da zor zanaat. Mikrodalgaya balli sut koyuyorum. Biraz fazla isittigim icin bardaktaki sut, cam tabaga dokuluyor. Allahim, neden her zaman kotu seyler iyi insanlarin basina geliyor? Tabii Ingilterede oldugunuz icin bu cumle kafanizda ‘Dear God...’ diye basliyor. Yoksa oturum izniniz tehlikeye girer maazallah...

Gurbette olup bir de prenses olmak cok zor. Ufak tefek rahatsizliklar bile dev oluyor insanin gozunde. Herkesin aileden uzakta bir hastalik gecirdiginde tek basina corba karistirirken ‘Ah ulan’ dedigi bir ani vardir. Ilk kez dunyaya karsi tek basiniza savastiginizi fark edersiniz. O oyle bir farkindalik anidir ki, ondan sonra bir daha hicbir seye ayni gozle bakamazsiniz. Iste ben o ani her gun yasiyorum. Bazen butun gun yurt odamdan cikmadigim, surekli Turkiye’den insanlarla konustugum, Turk sarkilari dinledigim ve Turk dizileri izledigim gunlerde kendimi Turkiye’de sanardim. Ta ki koridorda biri bana ‘Hi’ diye seslenip gerceklik algimi yerine getirene kadar... Artik o gunler bile cok uzakta kaldi.

Sikayet degil bunlarin hicbiri. Hayatimin en guzel yillarini, gonlumdeki ulkede yasarken hayal ettigim ne varsa gerceklestiriyorum. Bunlarin hepsini tek basima yaptigim icin her gun aynadaki benligime bir kere daha hayran oluyorum. Ama bu demek degil ki zaman zaman hissettigim seyleri hissetmiyor gibi yapacagim. Hayatini duygularina gore yasayan bir insan olarak benim icin hislerden daha sahici bir sey yok. Yarin hicbir sey olmamis gibi coskuyla yeni gune baslayacagima eminim ama bu gecenin payina dusen bunlar oldu.