Kriko

Bir adam, gece yarısı şehrin dışında otomobili ile giderken birden otomobilin lastiği patladı. Adam, otomobili güç bela kontrol altına alıp durdurdu. Bagajı açıp baktığında lastiği değiştirmek için krikosu yoktu.
Kendi kendine “Birinden isterim” diye düşündü.

Uzakta bir ışık gördü. “Şansım varmış ki çiftçi uyumamış. Kapıyı vurur başıma geleni anlatırım. ‘Bana ödünç bir kriko verebilir misiniz?’ diye sorarım. O da ‘Hay hay arkadaş, al işini gör fakat işin bitince geri getir’ der” diye düşündü.
Adam, çiftçinin evine doğru yürümeye başlamıştı ki evin ışıkları söndü. Bu işe canı sıkılan adam kendi kendine söylendi: “Şimdi adam yattı, rahatsız ettiğim için kızacak ve belki alet için para isteyecek. Ben de ‘Bu komşuluğa yakışmaz ama size 1 dolar veririm’ diyeceğim. O ‘Hem gece yarısı beni rahatsız edecek, hem de 1 dolar vereceksin ha? Ya 5 dolar verirsin ya da gider başka yerde ararsın’ diyecek.”

Adam kendi kendine iyiden iyiye kızmıştı. Bahçe kapısına geldiğinde söylenmeye devam ediyordu:
“5 dolar ha? Sana 1 dolar vereceğim, daha fazla vermem. Şu aksilik olmasaydı kriko gerekmeyecekti. Zararı yok, şimdi istediğin parayı vereceğim. Ama bunun düpedüz bir dolandırıcılık olduğunu unutma!”

Bu düşüncelerle evin kapısına varmıştı. Kapıyı hızlı hızlı vurdu. Çiftçi kapının üzerindeki pencereden başını uzatarak aşağı seslendi:
“Kim o? Ne istiyorsun?”
Adam durdu ve kapıya bir yumruk daha indirdikten sonra bağırdı:

“Senin de, krikonun da canı cehenneme! Malın sende kalsın!” *

Merhaba, 

Size dünyanın en bilindik hikayelerinden birini yazdım. Peki bu hikayenin bu blogda ne işi var? Son zamanlarda ne zaman bir şeye niyet etsem, hemen o işe giriştikten sonra neler olabileceğini kafamda kurmaya başlıyorum. Buraya dikkat! İşe giriştikten sonra değil, niyet ettikten sonra kurmaya başlıyorum. Hem de hemen sonrasını da değil, beş yıl sonrasını! Ben kabul edilirim, sonra şöyle şöyle olur, sonra ben böyle davranırsam onlar bana şöyle bir tepki verirler ve bu işi yapmam zorlaşabilir, iyisi mi hiç bulaşmayayım. 

Bunun gibi o kadar çok senaryo üretiyorum ki, bilseniz aklınız durur. Keşke hayal ettiklerimizi direkt filme dönüştüren bir mekanizma olsaydı... O zaman ne kadar ütopik kurgular ürettiğimin ben de farkına varabilirdim. 

Ben planlı bir insanım sevgili okur. Hem de sadece ertesi günü ya da bir haftası planlı olanlardan değil; hayatında 'alternatifli olarak' beş yıllık kalkınma planı olanlardan.. Zaten sorun da buradan patlak veriyor. Hiçbir zaman düşündüğüm ile olagelen birbirini tutmuyor ve ben bu arada o kadar çok senaryo üretmiş oluyorum ki, o şeyler gerçekleşmemiş bile olsa, bütün enerjim, sanki gerçekleşmişcesine bitiveriyor. 

Mesela "kervan yolda düzülür" gibi sözler oldukça uzak bana. Ben o kervanı önce ölçer- tartar, planlar, bütün olumlu ve olumsuz yönlerini masaya yatırır ve günlerce üzerinde düşünürüm. Ne demek kervan yolda düzülür ne demek! 'Nasıl erken yaşlandım' adlı kitabım dost, d&r ve tüm seçkin kitapçılarda... 

Şaka bir yana, arabamızın tekeri patladığında düşünmemiz gereken tek şey bize kriko verecek bir kişi bulmaktır. Eğer biz yol boyunca kafamızda o kriko sahibi adamla kavga edersek, adam bende kriko yok dediğinde hem bütün enerjimizi buna yormuş, hem de hiçbir şey elde edememiş oluruz. Zaten çoğu zaman adamda kriko da yoktur. Ya da aslında adam bizden parasını istemeyecektir. Ya da kriko istediğimize hiç sinirlenmeyecektir bile. Ama işte insanoğlu, hayatının kumandası kendi elindeymişçesine, bütün olasılıkları hesaplamak zorundadır. 

Bazen neden bu kadar çok yorulduğumu düşünüyorum. Neden ya diyorum, mevcut koşullarda bu denli yorulmamam lazım. Ama olasılıklarla öyle meşgul ki aklım, gerçekleşme ihtimali çok düşük olan ve hatta çoğu zaman gerçekleşmeyen şeyler için düşünmek, bedenimi ve zihnimi yoruyor. İnsan her an ölecekmiş gibi yaşamıyor sevgili okur. Hatta ve hatta, insan ölümlüymüş gibi de yaşamıyor. İnsan sanıyor ki giriştiği işlerdeki bütün ihtimalleri ayrı ayrı değerlendirirse, kadere aksilik çıkarma fırsatı vermez. But guess what? Çoğu zaman aksilik çıkıyor. Ama onları aksilik olarak değerlendirmek de doğru değil. Onlar esasen hayatın bize sunduğu başka yollar. Böyle bakabilsek keşke... 

Kendime kriko hikayesindeki adam gibi olmayacağıma dair verdiğim sözü, masamdaki kahve bitmeden unutup gideceğim, biliyorum. Ama yine de ilerde buraya bakıp kendime gülebileyim diye kayıtlara geçirmek istedim. 

Esen kalın.    

* https://tr-tr.facebook.com/okunmayadegerhikayeler/posts/652898428057009