Hep bir aradaymış
gibi görünüyoruz ama aslında hepimiz kendi başımızayız ve yalnızız bu dünyada.
İnsan tek doğar. Tek yaşar ve tek ölür. Etrafındaki insanlar sadece onun dünya
üzerindeki bu yolculuğuna eşlik ederler. Hiçbiri kalıcı olmadığı gibi sahici de
değildir aslında.
Kimi zaman
yakınındaki uzağın, uzağındaki yakınındır hayatta, diyor yazar. (M. Ulusoy) Yakınlık
ve uzaklık kavramları ne mekana bağlıdır, ne de dışarıdan göründüğü gibidir
çoğu zaman. Yakın olduğunuzu düşündükleriniz uzağınız, uzak olduğunu
düşündükleriniz de yakınınız oluvermiştir de haberiniz olmamıştır.
Hayat güzeldir ama.
Her şeye rağmen güzeldir. Yakın olup da uzak duran insanlara rağmen de güzeldir.
Ufacık problemleri büyütüp dev gibi yapan insanlara rağmen de güzeldir. Herkesin
yaptığı kendini ilgilendirir çünkü. Küçük meseleleri dert eden kimseler, hayatı
kendileri için zindana çevirirler, başkaları için değil.
Zaten bu yüzden, yani herkes dilediğini yapıp etmekte
serbest olduğu ve bunun sonuçlarına da yine kendisi katlandığı için hayat
güzeldir. Sahtelik kokan ilişkilere rağmen insan eğer kendine döndüğünde, mutlu
olmasını sağlayan, küçük de olsa bulabiliyorsa bir şeyler, asıl mutluluk ve
huzur işte budur.
Comments
Post a Comment