JUST MY IMAGINATION

  Les choristes, diğer bir adıyla Koro, 2004 yılı Fransız yapımı bir filmdir. Kötü yönetilen bir okulda yatılı kalan öğrenciler ve onların öğrenci mümessili Clement Mathieu’nin oluşturduğu bir koroyu konu alır. Müzikle ilgisi olan-olmayan herkese 130 dakikalık bir keyif yaşatacak türden bir eserdir.   Ünlü bir film olup olmadığını veya ödül alıp almadığını bilmiyorum. Açıkçası hiç araştırmadım. Çok da mühim değil bence. Ama beni çok etkileyen bir film olduğu kesin. B ugün beşinci kez izledim. Asla bıkmam dediğim filmlerin başında yer alıyor. Her izleyişimde beni geçmişe götürüyor. Eski zamanları hatırlayıp duygulandığım sahneler oluyor.   Eski zamanlar derken, ortaokuldayken okulun korosunda olduğum günleri kastediyorum. Belki 3 yıl gibi kısa bir zaman dilimiydi müzikle olan uğraşım, ama çok güzel zamanlar olduğunu söyleyebilirim.   Herhangi bir müzik eğitimi almamış olmama ve bir müzik aleti çalamıyor olmama rağmen, müzik benim içi...

*okuyucuya not: iki aya yakın bir süredir yazı yazmıyordum. bu yazım, deneme türünde değil hikaye türündedir.   Garsona doğru eliyle “bir kahve daha getirir misiniz” diye işaret yaptı. Gittiği her yere en az yarım saat erken gittiği için böyle hep beklemek zorunda kalıyordu. Fazla dakik oluşu yüzünden arkadaşları gelmeden en az iki fincan kahve içmiş oluyordu her defasında. Garson kahve fincanını masaya bırakırken yanında yiyecek bir şey isteyip istemediğini sordu. Kafasını iki yana salladı ve garson masadan ayrılırken o derinlere daldı.     Son yıllarda yaşadıklarını düşündü. Eskiden hayat dolu ve çok mutlu bir insanken şu son birkaç yıl niçin yaşadığını düşünüp durur olmuştu. Hayatı artık ona o kadar manasız geliyordu ki! İnsanlar çok bencildi. Onlardan bıkmıştı. Yaşanılan her şey anlamını kaybetmiş gibiydi. Eskiden zevk alarak yaptığı pek çok şey şimdi sadece tamamlanması zorunlu birer ritüele dönüşmüştü. Arkadaşlarını eskisi gibi arayıp sormaz olmuştu. O...