JUST MY IMAGINATION

  Siz başarı merdivenlerini bir bir tırmandıkça sizi kıskanan, çekemeyen ve sizinle arasına mesafe koyan insanlar mutlaka olacaktır. Bundan daha doğal bir şey yoktur. İnsan her zaman kendisinde olmayanı ister ve buna sahip olanları gördükçe de içinde ona sahip olma arzusu doğar. Bunu başaramayınca da içten içe o kişiye haset eder, hatta belki yolunu bile değiştirebilir onu görünce.   İmrenmek başkadır, kıskanmak başka. Bir arkadaşımızın başarısına imrenebiliriz. Bu da doğaldır. Ama eğer imrenmenin sonucu "niye ben değil de o?" na gidiyorsa bu imrenmekten çıkmış, kıskanmaya doğru yol almış demektir.   Arkadaşlar birbirinin başarısına üzülmezler, kıskanmazlar. Aksine sevinilecek bir durumdur bu. Arkadaşının başarısına kendi başarısıymış gibi sevinen insan, iyi arkadaştır. Çünkü arkadaş olmak bunu gerektirir; başarıyı paylaşmayı.   Ne var ki, bu son dediğim, günümüzde artık pek zorlaşmıştır. İnsanlar arkadaşlarının başarısına üzülürler, evet. Ama onların ba...

  Hiç kimse göründüğü gibi değildir. Aslında hepimiz bir nevi hayatın bizi takmaya mecbur bıraktığı maskeleri takıyoruz. Dışarıdan göründüğümüz biz ile aslolan biz arasında ne de büyük farklar var. Hatta belki de uçurum denebilir buna.     Kimse mükemmel değildir, evet. Kimse kusursuz da değildir. Hatta bunun da ötesinde, aslında kimse dışarıdan göründüğü kadar iyi ve mutlu da değil! Herkes öyle dertler taşıyor ki yüreğinde; kimsenin bilmediği, kimsenin görmediği. Kazara duyuverince bu dertleri, şaşakalıyorsunuz. Bir yandan karşınızdakine üzülürken, bir yandan da içinizden ‘’çok şükür’’ demekten kendinizi alamıyorsunuz. Hayat bazılarımız için ne kadar da zor böyle!   Evet, herkesin sınavı farklı ve kendine göre belki de. Ama yine de, herkesin aslında şükredebileceği pek çok yönü olan harika bir hayatı var. Hayat öylesine kör etmiş ki gözümüzü, bunu çoğu zaman göremiyoruz bile. Hayatın koşuşturmacasına kaptırmışız kendimizi ve ‘ne oluyor böyle’ diye etrafa b...