Aslolan İç Motivasyon

   İnsan her ne kadar çoğu zaman dışarıdan gelen tebriklere, övgülere, olumlu eleştirilere ihtiyaç duysa da, önemli olan iç motivasyondur. Hatta bana göre iç motivasyon, her şeydir.

  Çünkü insanlarla bir arada yaşasak da, her an çevremizde birileri bulunsa da bu, o insanların bizi sürekli motive edeceği anlamına gelmiyor. Moralimiz her bozuk olduğunda yanımızda bizi teselli edecek birisini bulamayabiliriz. Bazen kendi kendimizi teselli etmemiz gereken durumlar da olacaktır.

  İşte insan, dış motivelere ne kadar az bağımlı yaşarsa, etrafında kendisini motive edecek birisini bulamadığında o kadar az yıkıma uğrar. Kendi kendine de yetebileceğini sürekli kendisine hatırlatan insan, yanında başkaları olmadığı zaman çok büyük boşluk hissetmez.

  Tabiî ki arkadaş ve ailenin bizim için ifade ettiği, çok şeydir. Ama her şey değildir, olmamalıdır. İnsanın bir de kendi benliği vardır. Etrafta kimse bulunmasa da o benlik vardır. Tökezleyip yere düştüğünde, yanında elinden tutup kaldıran kimse olmadığında da silkinip ayağa kalkabilmelidir insan. Yoksa birilerinin gelmesini bekleyecek olursa, uzun zaman orada beklemesi ve belki de hiçbir zaman ayağa kalkamaması ihtimaller dahilindedir.  Kendisini, ileride bekleyen zor günler için güçlü yetiştiren insan, ilk darbede yerde kalmaz. Sağlam bir inanca sahipse ne kadar çok darbe alırsa alsın, ayağa kalkıp tekrar koşabilir.

  Sınav haftanızdasınızdır. Ertesi güne çok önemli bir sınavınız vardır ama içinde bulunduğunuz stresli ruh halinden dolayı bir türlü masanın başına oturamamaktasınızdır. Sizi rahatlatmasını ve size çalışmak için moral vermesini beklediğiniz motivasyon konuşmasını, ailenizden ya da arkadaşlarınızdan duymadınız. Aksi gibi hepsinin kendi sorunları var ve sizinle ilgilenecek durumda değiller. Kimse sizi motive etmedi diye kaderinize küsüp çalışmayacak mısınız? İnsana sürekli bir şeyler düşündüren, hayaller kurduran, hareketlerini yönlendiren benliğe ne oldu?

  Etrafımızdaki insanlardan beklediğimiz ilgiyi göremediğimiz zamanlarda, bizi motive etme potansiyeline sahip olan ama çoğu zaman tembellik edip kullanmadığımız bir benliğe sahip olduğumuzu hatırlamalıyız. Hayatımızın merkezinde biz oturduğumuza göre her ne hale düşersek düşelim, normale dönmek hiç de zor olmamalı. Çünkü zaten bu hayat bizim. Hayatımızı bir televizyona benzetirsek, kumandasını elimizde tutuyoruz.

  Hayatımız, bizim yaptığımız tercihler sonucu bu halde. Elimizde olmadan gerçekleşen kader hadiselerini bir kenara bırakacak olursak, hayatımız bizim çektiğimiz yere gidiyor. Yani durum ve şartlar ne olursa olsun kendimizi motive edip moral bulmak da depresyona sokmak da bizim elimizde. Etrafımızda hayatımızı etkileyen insanlar olmasa da motivasyon sahibi olabiliriz. Dibe çakıldığımızda elimizden tutup kaldıran kimse olmasa da tekrar yüzeye çıkabiliriz.

   İnsanın motivasyonunu yükseltecek güç kendi içinde. Marifet onu keşfedip doğru kullanabilmekte.