Evden 3789 km uzakta, 107. Günü 108. Güne bağlayan geceden sesleniyorum size. Hola. Geçenlerde bir arkadaş telefonda konuşurken sen gideli 4 ay oldu gibi bir cümle etti. Dur yahu dedim, 4 ay ne. Daha yeni 3 ay oldu. Ama şimdi baktım da, 4 aya epey yaklaşmış. Bu ileri sayımı da garip bulanlar olacaktır. “Hala mı alışamadın Fatıma” diyeceklerdir. Ama bu alışmakla değil, tarihe not bırakmakla, gelecekte, o günleri görebilirsem şayet, geriye dönüp baktığımda bu zamanlarda yaşadıklarımı hatırlamakla alakalı. 107 gece geçirdim. En az 107 kere kahve içtim. Bunların pek azı Türk kahvesiydi. En çok sorulan ve en çok cevaplamakta zorlandığım soru “nasılsın” oldu. Nereye gitsem, ait hissedemedim. Nereden gitsem, orayı özledim. Bu dünyanın en büyük derdinin masa başında sıcak içeceğimi yudumlarken İngilizce makale yazmak olduğunu sandığım gecelerim oldu. Şimdi gülümseyerek ve hafif alaycı bir bakışla bakıyorum eski benliğime. Bence hala çok zor. Ama asıl dert etmem ge...
Everything starts with a dream.