JUST MY IMAGINATION

   Saat akşam beş suları. Ankara adliyesinin önündeki otobüs duraklarında otobüs bekliyorum. Aynı zamanda da telefonla konuşuyorum. Bir anda bir insanın şahit olabileceği en kötü manzaralardan birine şahit oldum.   Elinde baston olan ve engelli olduğu belli olan bir adam gözlerimin önünde yere yığılıverdi. Ama normal bir şekilde düşmedi. Adamın daha sonra ayağa kalktığını görmesem ayaklarının kırıldığına emindim. Öyle kötü bir düşüştü yani.   Adam Kastamonulu. Hastaneden yeni taburcu olmuş, evine gidecek. Ama ne yol parası ne de telefonunda kontörü var. Kendisini almaya da kimse gelmemiş.   Sadece bir dakika gözümüzü kapatıp da kendimizi onun yerine koysak... Evinize dönmek için hiç yol paranız yok. Birilerini arayıp halinizi haber veremiyorsunuz. Üstelik hastaneden yeni taburcu olmuşsunuz, zar zor yürüyorsunuz ve engelli bir bireysiniz.   Ne hissederdiniz? Çaresizliğin en somut hali bu olsa gerek.   Adamın ailesinin sorumsuzluğun...

   In these days, there is some difference about my life. That is, i just started working   in a law office three days ago. And even now –in my very first days- i learnt a huge thing.   When i graduated from the third class, i started to think, “hmm, now i am %75 lawyer i guess. Wow, that’s a lot.” But what i learnt in the law office is, i really don’t know anything about law. I am not %75. Not even %15. Maybe just %5. This is very sad to me. I mean you are studying years over years and one day you realise that you actually don’t know anything.   Of course it hurts but i also learnt something from this pain.  The first one is, life is a   long road. And so is law. If you started to it and   wanna continiue, your education process will never   finish. There are so many books to read, so many movies to watch and   so many tiny details to learn. It will never end. Ever. But what the important thing is in this process, you sho...