Gördüğüm korku dolu rüyanın etkisiyle uyandım. Çalar saatim 6.30 u gösteriyordu- normalde çalmasını istediğim saatten bir saat önceyi. Bir pazar günü sabahı. 6.30 u gösteren bir saat. Uyuyan insanlar. Uyanmış evren ve ben. Önümde iki seçenek vardı. Ya kurduğum saatin henüz gelmemiş olması bahanesine sığınıp ağırlaşan göz kapaklarımın kapanmasına izin verecek ve uyuyan insanlar kervanına katılacaktım. Ya da tamamen uyanmış olan evrene katılacaktım. Ben ikincisini seçtim. Kuşlar… Her yerdeler. Ağaçların üzerinde, binaların çatılarında ve en çok da evlerin balkonlarında. Evlerin balkonlarında olup da yiyecek arayan kuşlar çok dokundu. "Güvercin kardeş, insanlar size yiyecek veremezler, çünkü henüz uyanmadılar. Öğlene doğru gelmelisiniz. Ha bu arada, çok da ümitli olmayın. Zira balkonları pisleteceksiniz diye size yiyecek vermekten kaçınabilirler." Bir ses duydum. Guguk-guk. Duymaya ne kadar da alışkın olduğu...
Everything starts with a dream.