Skip to main content

Miles between


“Would you rather have loved and lost, or not have loved at all?”

This was asked of me recently, and as a hopeless romantic, my answer is, and always will be, the first one. I think it’s always more precious to taste something beautiful, no matter how long it lasts. In the end, nothing lasts forever.

I’ve been mourning and longing for the UK and everything within it lately, to the point where it makes me walk to the local coffee shop at night while it’s still raining and order one hot cocoa and one coffee: the first to give me warmth, and the second, strength. It still blows my mind that I am miles and miles away from everything and everyone I love.

I’m not ashamed to admit that I’ve been missing, so so bad, the country where I spent my last six years, the city that has been home to me for most of my adult life. I still get emails from my old workplace. I still get notified when there’s free food in my university kitchen. I still see if there’s a new dance class at my gym, or a deal at the pizza place I used to order from. I’m not ashamed to admit that I miss anything and everything. Especially my romano lettuce, because, you know, fibre matters.

And as much as it hurts to have left everything and everyone I loved behind, I’m here to write new chapters now. And I know I can visit one day. Maybe not today, or tomorrow. It’s heartbreaking to think I’ll need a visa now. Really, UK? After so many years?

I walk, I fall, I pick myself up. I move, I fall, then I crawl a little. That’s how I’ve been moving on. Someone recently reminded me that I’ve been going through so many changes for the last couple of months, all at once. Two and a half months in, I thought I’d be rocking it by now, but that’s far from the truth. I’m back to baby steps, learning, forgetting, and learning again. It's not fineapple yet, but I know it will be. I believe in myself.

Life is tough. But I’m doing something I’ve always wanted to do, and I would’ve resented myself if I hadn’t come. Because I still believe there’s more room for me to see, live and grow.

And I know that one day, I’ll go back home. And then, we’ll pick it up like I never left.

 


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

YLSY Sürecim

Üniversite üçüncü sınıf. Aziz hoca bir dersimizde “Türkiye'de akademisyen olabilmenin yolları”nı anlatıyor. O zaman bunun için 3 yol var: ÖYP, cari alımlar ve MEB bursu. O gün MEB bursunu duyunca çok heyecanlandığımı hatırlıyorum. Anneme anlatıyorum hemen, 6 sene çok fazla diyor; babam, Türkiye'de bir iş sahibi olmamı söylüyor. Benim için hiç kolay bir ikna süreci olmuyor. Kendimi ifade etme çabalarım hala gözümün önünden gitmiyor.  Bir sene sonra ÖYP kaldırılıyor. Yıkılıyorum. Sonra mezun oluyorum. Sonra 2016 yılında ilk kez YLSY tercih kılavuzu yayınlanıyor. İçinde özel hukuk yok. Benim hukuku sevme nedenim olan özel hukuk yok. Başvurmuyorum. Ama gerçekten çok üzülüyorum. Aradan birkaç ay geçiyor. Yıldırım Beyazıt Üniversitesi'ne yüksek lisansa kabul ediliyorum. Ve YLSY'yi tamamen unutuyorum. Çok güzel bir yüksek lisans dönemi... Hocalarımı çok seviyorum. Okulumu çok seviyorum. Beni gerçekten tatmin ediyor. Sonra staj başlatıyorum. Yüksek lisans ve stajı aynı...
14 comments
Read more

Yeni Mezun Bir Hukukçuyu Neler Bekliyor- Part 1

Merhaba, İlk olarak çok uzun zamandır yazı yazmadığımı belirtmeliyim. En son yazıyı kasımda yazmışım. Kasımdan bu yana geçen 8 ay boyunca çeşitli yoğunluklarım olduğundan ve bir süre sonra da araya zaman girdiği için bloga yazmak zorlaştığından ötürü yazı yazamadım. Fakat bir arkadaşımın yeni mezun bir hukukuçuya neler tavsiye edebileceğimi anlatan bir yazı kaleme almamı ricası üzerine kendimi bilgisayarın başında buldum. Umarım bu yazıyla blogun tozunu kaldırmış olurum. Öncelikle internetteki herhangi bir yerden copy-paste yapmayacağımı söylemeliyim. Bu yazdıklarım tamamen benim büyüklerimden öğrendiğim ve yaşayarak tecrübe ettiğim şeyler. Ben halihazırda avukatlık stajımın sonuna geldim ve yüksek lisansta da tez aşamasına gelmiş bulunuyorum. Kendimden yola çıkarak da anlatacağım bazı şeyleri. Keyifli okumalar. TATİL Bu yeni mezun olmuş herkese verebileceğim ilk ve en büyük tavsiyedir. Ben mezun olur olmaz, geçiçi diplomalarımız çıkınca koşa koşa baroda staj başvur...
Post a Comment
Read more

I TOLD MY STORY!

If you ask me what’s the coolest thing I’ve ever done in my life, I’d say, “Which one? I’ve done so many cool things!” But if you said, “Come on, be serious now,” I’d tell you: the day I told my story. That was the day I felt the bravest, coolest, and most inspired. It all started when one of my close friends invited me to the  TOUCH Network storytelling event. I was like, “Cool, let’s go.” I didn’t have any expectations, good or bad, except that I knew we’d see some farm animals since the event was taking place on a farm. So we went. It was a storytelling event, as advertised, but not just random storytelling. Four people talked about struggles they had overcome in life, how they did it, and what we could take from it. It was basically like TED Talks, but with fewer spotlights and more human touch. If you know me, you know I’m all about human connection, deep conversations, and touchy subjects. So I was so happy when I realized what was going on. I had the most beautiful tw...
1 comment
Read more